Het dal van de Lot. Vandaag gaan we naar het stadje Espalion, dit stadje ligt langs een van de grootste rivieren van het Franse Centraal Massief. Het weer is omgeslagen en het ziet er vandaag prachtig uit. Ik denk dat het zo'n 28 graden zal worden. Een mooie tocht dwars door de bossen, het is hier  schitterend om te lopen. Het is aan alle mensen merken dat ze er plezier in hebben. Voor het plaatsje Rosiere komen we aan de kant van de weg nog een bijzondere eetgelegenheid tegen. Er is iemand zo slim geweest om zijn huis om te bouwen tot Eetetablissement. Dat heeft ze heel eenvoudig en met weinig middelen aangepakt en het ligt ongeveer een uurtje of drie en een half verwijderd van waar de grote Karavaan aan Pelgrims vertrokken is. Het heeft gretig aftrek en ik denk als wij weggaan er zeker een stuk of 40 Pelgrims zitten. En het eten is er bijzonder goed te noemen. Maar niet alleen dat, je kunt heerlijk achter haar huis in een Tuinstoel plaats nemen en over het dal uitkijken. De salade die ik neem,  bestaat voornamelijk uit Rouwkost en ondanks dat ik rond elf uur al een boterhammetje genomen heb, gaat dit er prima in! Nog een half uur lopen naar St.-Come-d'Olt. Wat een aardig plaatsje is dat langs de rivier de Lot ligt, maar wat schoonheid niet kan tippen aan Espalion. En dan is het nog een uurtje of twee lopen naar Espalion. Rond de klok van half vier bereiken we Espalion, door zijn dal ligging wordt het beschermd van de noordenwind en heeft hier door bijna een mediterraan klimaat. De mooie renaissance gebouwen weerspiegelen in het water van de revier en de oude brug over het de Lot, die  uit 13e eeuw stamt,  is gemaakt van roodachtige steen en ligt er perfect onderhouden bij. Naast natuurlijk Conques, waar ik nu verblijf, zeker de moeite waard om eens langs te gaan, als je hier in de buurt vertoeft. Na wat inkopen gedaan te hebben, vertrekken Jacques en ik naar onze Gite en ik heb het geluk dat ik op de derde verdieping terecht kom, waar in een schitterende kamer, moet delen met Michel, die uit Parijs komt en een aardig woordje Engels spreekt omdat hij 6 jaar in Zuid-Afrika gewoond heeft. Aan de achterzijde is een keukentje ingericht en staat een tafel, met wat stoelen. Jacques die veel eerder geboekt heeft komt er op de eerste etage maar bekaaid af. Hij moet een kamertje van denk ik van vier bij vier delen met twee dames, nog een andere heer en het is er erg benauwd.  Het bier dat ik meegenomen heb en de nootjes deel ik met Michel. En dit wordt door Michel zeker niet afgeslagen. Om zeven uur heeft onze gastvrouw het eten klaar en kunnen we naar beneden. Eigenlijk best wel leuk met een man of twintig zitten we in een grote ruimte van vier bij tien, waar ook nog het keukentje in staat, waar mevrouw staat te koken voor ons. Het is net een moeder met gewoon een groot gezin. Ook dit zijn voor mij een van de mooiste momenten van het Pelgrimsleven. Iedereen wacht netjes zijn beurt af enzo als gebruikelijk, een vier gangen menu. Onderweg kom ik met een Hongaars/Oostenrijkse Pelgrim in contact, een heel aardige vent die al met de Vut was. Hij ging iedere avond naar een Hotel en mist hierdoor het gevoel wat ik heb van het echte Pelgrims bestaan. Wat ik hier voor het eerst aan den lijve ondervind, is dat niet alle Fransen zo gelukkig zijn met de Pelgrims die hier langs de weg slenteren. En dat er bepaalde mensen behoorlijk agressief zijn. Zelfs de Franse Pelgrims schrokken hiervan, toen we van de week op een brug stonden en er weer zo'n Agressieveling aan kwam rijden. Liefst zou ik dei vent eens een flink pak rammel willen geven, maar ik denk dat ik dit maar beter achterwege kan laten. Zo het was vandaag een geweldig mooie dag, in alle opzichten en nu gaan we gebruik maken van een welverdiende nachtrust, ten minste als Michel niet al te haard snurkt? Niek.