De Seringen in de tuinen van de familie van Hooren! Op vele plaatsen in het landschap vind je hier Seringenstruiken of moet ik zeggen Seringenbomen?  Ik zit hier lekker mijn Franse vrienden te genieten van de middagpauze, niets hoeft en alles mag. Op dit moment schat ik het zo'n dertig graden is. En mijn vriend Jacques, heeft besloten,  met al zijn ervaring een Siësta in te voeren en dit lijkt mij gezien de weersomstandigheden niet zo'n slecht idee. Oh ja, familie Van Hooren, daar had ik eigenlijk al lang een stukje over moeten schrijven, maar vaak komt het er niet van, maar nu neem ik er even de tijd voor en om zo mijn belofte aan mij schoonzuster Martina na te komen, want die kan heel streng zijn als je dingen niet doet! Mijn moeder overleed toen ik, vier en een half jaar was en zij was een van Hooren, woonde in Denbosch en had twee broers, Sjaak en Theo. Helaas is mijn ome Sjaak,  heel vroeg overleden aan de gevolgen een auto ongeluk. Jammer dat ik hem niet gekend heb, want het schijnt een heel flamboyante man geweest te zijn. Door het overlijden van mijn ome Sjaak heb ik er een vijfde doopnaam bijgekregen, Nicolaas vernoemt naar mijn vader, Cornelis vernoemt naar mijn Peetoom, ome Cor, Jacobus naar mijn Ome Sjaak, Everdina naar mijn Peettante, tante Dies , die getrouwd was met Ome Sjaak en zo als het in een goed Katholiek gezin gebruikelijk was, kreeg je ook nog Maria, op het einde van je doopnamen mee. Mijn Opa werkte als Steenhouwer aan de grote kerk ( Sint Jan ) hoe het Bossche bedrijf hete ben ik even kwijt, volgens mij bestaat het nog steeds.  En hij zong als Toonoor in het kerkkoor en mijn oma was Naaister van beroep. Ze kwam zoals altijd zei, van goede huizen. Dat vertelde ze altijd zo mooi, dat haar vader geen gewone schilder was, maar een huisschilder, ik heb eigenlijk al kind nooit ze goed begrepen wat het het verschil was en nu weet ik dit nog niet? De familieleden,  woonden allen dicht bij elkaar, Opa en Oma woonden aan de Twaalfmorgenstraat, Ome Theo aan de Kortetuinstraat en Ome Sjaak aan de Langetuinstraat. En ik begrijp dat mijn vader en moeder in het begin ergens bij iemand ingewoond hebben, dat was in die tijd, gezien het gebrek aan woonruimte heel normaal. Maar waar dat precies is geweest, weet ik niet meer.  Wat ik nog als kind weet, is dat je iedere zondagmorgen naar de familie gingen, eerst naar het Muntelplein, waar de ouders van mijn vader woonden en daarna naar Opa en Oma van Hooren of het ging ook wel een om toerbeurt, de ene week naar Opa en Oma, dan naar ome Theo, die getrouwd was met tante An of naar tante Dies, die toen al weduwe was. Lopend of op de fiets bij Pa achterop langs de Zuidwillemsvaart, waar toen nog het Bossche Slachthuis was en dat soort dingen vergeet je nooit meer. Wat ik ook nooit zal vergeten was mijn tante An, ze was klein van stuk, dik en ik schat haar ruim honderd kilo, maar had op een of andere manier toch een bepaalde aantrekkingskracht op je. Zelf had ze geen kinderen, ze was niet de knapste van het stel en ondanks haar soms strenge blik was ze altijd heel lief voor ons en we werden altijd door haar verwent. Als we zondags bij haar waren, kregen we vijfcenten of een dubbeltje mee om bij de Kits ( zo noemden wij het winkeltje op het einde van de straat ) iets van snoep te kopen. Het winkeltje was volgens mij niet meer als een lange gang, waar bij mijn weten altijd iemand zijn biertje, uit een fles aan het nuttigen was. En als de Ijscoboer door de straat reed, met luid gebel, mochten we altijd een ijsje bij hem halen. Overigens hield ze zelf ook wel van een lekker Ijsje. Ook zij is jammer genoeg veel te vroeg gestorven en ik vroeg me als kind toen al af of ze altijd wel zo gelukkig geweest is? Ook haar man, mijn ome Theo heeft niet lang mogen genieten, van zijn wel verdiende Pensioen, nadat hij als Ambtenaar van de Burgerlijke stand afscheid genomen had. Hij was een echt feestnummer, met name met de Carnaval was hij reuze mee in zijn sas. De twee Pinten genoten zijn voorliefde, als het om de Bossche Carnavalsmuziek ging. Met een lekkere borrel op stond hij dan plaatjes te draaien en ik heb hem de platen wel een schoon zien maken op zijn achterste. Het was een gezellig mens, maar wel een beetje een beetje nerveus. Overigens is hij bij de aangifte, bij de Burgerlijke stand van mijn broer Frank, in de fout gegaan en was hij iets te enthousiast, toen hij benoemd werd tot Peetoom en als eerste naam Theodoris aangaf. En mijn broer nu met de initialen van TFAM rond loopt, maar het zei hem inmiddels vergeven. Mijn ouders hielden het toch bij de naam Frank. Mijn Peettante, tante Dies, kan ik me nog heel goed herinneren, het was een grote knappe en charmante vrouw, ze had twee kinderen met ome Sjaak, de oudste hete Maurits, vernoemd naar zijn Opa en hun dochter Tilly, mijn nicht die in Australië woont. Tante Dies schijnt lang in een Sanatorium gelegen te hebben, ivm longaandoening. Het was een bescheiden vrouw, als ik het zo mag zeggen en ze is nooit hertrouwd, waarom dat weet ik eigenlijk niet? Wat ik nog heel goed van haar weet is, dat ze voor mij altijd de mooiste Truien breide. Op latere leeftijd is ze nog, verhuisd naar Alverna, een plaatsje in de buurt van Wijchen, waar ze vandaan kwam en heeft nog jaren samen met haar zus mogen genieten in een mooi appartement, aaneengeschakeld aan een Rusthuis, voor Nonnen. Ik kan me het huis van mijn Opa en Oma nog goed voor de geest halen, je kwam door de voordeur naar binnen en belande in een korte gang, op einde van deze gang ging de trap rechts naar boven en als je rechtdoor liep stond je in de woonkamer. Een heel klein keukentje, met een tweepits gasfornuisje en klein granieten Aanrechtje. En volgens mij had men alleen koud water in die tijd. Achter de keuken had je het Toilet, waarvan de stortbak, in de winter altijd bevroren was en daarachter een klein schuurtje waar met name de Kolen opgeslagen werden. Wat me ook bijgebleven is dat je in de huiskamer drie inbouwkasten had zitten, een ervan leidde naar de kelder, die onder de trap zat en die oma ook wel een gebruikte als opslagruimte voor eten neer te zetten en de middelste deur zat het dagelijks Serviesgoed in. En de linkerdeur zal wel niet zo vaak open gegaan zijn, want ik zou bij God niet weten, wat er in stond. Maar dit krijg ik zeker nog wel te horen!  Oh dan was er ook nog een voorkamertje, met in de linker hoek een schuine inbouwkast. Waar volgens mij het zondagse Servies in stond. Ik weet nog heel goed dat er op deze kamer een heel aparte geur hing en volgens mij werd hij ook niet veel gebruikt. En in de woonkamer stond een Kolenkachel, met Glazenruitjes ervoor. Als de ruitjes dichtgeslagen waren door de hitte van de Kolen, maakte Oma deze altijd schoon, met Watten en Theewater.  Boven had je drie kamers, twee grote en een kleintje, ook daar hing een heel aparte geur, die moeilijk te omschrijven valt, maar die anders was als in het voorkamertje. Overigens schiet me nu net te binnen, dat er ook wel eens een geur van Urine hing en oude kranten. Want is wat heel normaal dat je in die tijd, s'nachts op de Poo ging, om een kleine behoefte te doen en de bovenzijde van deze Poo werd afgedekt door oude kranten. Het bed waar ik in de voorzijde boven altijd in lag, was klein en smal. Het had een Verenbodem, waar je flink in wegzakte. Het kussen was zo dik dat je recht overeind in bed sliep en volgens mij een heel dik dekbed, ik kan me alleen niet meer herinneren waar de inhoud van dit dekbed van gemaakt was?Het was er altijd koud en kil of bloedje heet in de zomer, want er zat een platdak op het huis. Opa en Oma sliepen aan de achterzijde en volgens mij was het kleine kamertje ingericht als Naaikamertje. Mijn Oma was wel een beetje een baasje, niet dat ze niet lief was, maar je ging niet met haar spelen. Ze had ook nog een zuster die Truus hete! Tante Truus was een beetje doof en mijn Oma had hier, een beetje een haat liefde verhouding mee. Ze kon rake opmerkingen naar haar zus maken, die nagenoeg niets hoorde, maar door de uitdrukking op mijn Oma's gezicht, wel kon raden, wat die bedoelde!  De specialiteit van mijn oma was Biefstuk bakken. Heerlijk in de Roomboter, met wat zout en Peper. Maar voor dat ze deze Biefstuk ging bakken, ging hij eerst even onder de koude kraan, om afgespoeld te worden en werd daarna weer afgedroogd. En natuurlijk ging aan het eten de soep, met soepvlees erin vooraf. Oma bewaarde het soepvlees tot het laatst en dan ging er van het merk Calve, uit een gele Tube, een flinke hoeveelheid Mayo over heen, ze prakte dit vervolgens en at het dan op. Het biefstuk bakken heb ik dan ook van mijn Oma geleerd. Alleen het afspoelen onder koude kraan, laat ik achterwegen, maar verder bak ik, hem volgens haar recept. Kijk de kunst van Biefstuk bakken is, om het vet net niet te laten verbranden en als het goed heet is, het vlees er mee dicht te schroeien. Verder draai je na loop van tijd, afhankelijk hoe je je biefstuk wilt hebben, het gas weer een beetje terug, want het vlees mag natuurlijk niet verbranden. En dan de techniek van het snijden, overigens is dit ook een beetje afhankelijk van de kwaliteit van het vlees, maar vooral in dunne reepjes snijden en niet te dik. Ze had hier voor een speciaal lang vleesmes, dat ze zelf aan kon scherpen. En als er biefstuk over was ging het de volgende dag koud op het brood en dat doe ik zelf ook nog wel eens. Het feesten en gezelligheid heb ik denk ik wel van de familie van Hooren over gehouden, ook al ging men wel eens te ver, tenminste als ik mijn vader mocht geloven?  Ik  heb van mijn vader wel eens begrepen, dat ze bij de familie Van Hooren, een stevig borreltje lusten en dat mijn vader hier wel eens aan meegedaan heeft en mijn moeder om die reden, de verkering een keer uitgemaakt heeft, maar gelukkig, is het later toch wel weer goed gekomen! Op een andere manier schijnt ze hier toch een hekel aan gehad te hebben. Overigens heb ik het met mijn Oma ook wel eens aan de stok gehad en daar had ze groot gelijk in! Op trap lag een Karpet en dit Karpet werd middels Roeden vastgehouden. Ik was als kind van een jaar of vijf à zes, op het idee gekomen een aantal van deze Roeden te verwijderen en dit leek achteraf niet zo'n goed idee te zijn, toen mijn Opa van de trap af kwam donderen. Natuurlijk wist ik van niets en deed net of mijn neus bloeide, maar Oma wist wel beter! Gelukkig viel het leed voor Opa wel mee, maar ik heb hem nog nooit zo horen vloeken en Oma hield mij ondanks dat ze het wist wat ik gedaan had, toch nog een beetje het hand boven het hoofd. Ik geloof dat Opa op zijn tachtigste jaar overleden is en Oma dik in de negentig geworden is. Jammer genoeg was ze de laatste jaren een beetje van het padje af, maar dat mag op die leeftijd. Misscheien wel een leuke anekdote om te vertellen,  ik ben met Trudy wel eens bij haar geweest en dan zei ze tegen Trudy, zo jonge man hoe heet u? Na haar even aangekeken te hebben, zag ze toch wel weer dat het Trudy was. Maar hoe zit het nu ook al weer met die Seringen? Want hier begint mijn verhaal eigenlijk mee? Als je hier zo door Frankrijk loopt, zie je met name in de bebouwde kom, overal Seringenstruiken bloeien, Wit en Paars. Met name door de geur,  komen de herinneringen weer te boven, want deze struiken stonden ook in de tuintjes, bij Opa en Oma, Ome Theo en maar bij tante Dies ben ik me niet zeker meer van? Volgens mij was dit ook het enige wat een beetje tot bloei kwam in deze tuintjes, want de grond was heel schraal. De geur zal me altijd bij blijven, zo ook de geur van verschillende vertrekken in het huis, van mijn Opa en Oma. En ik ben er van overtuigd dat mijn zus Marij en mijn broers, maar ook mijn neef Maurits en nicht Tilly zich deze geuren zullen herinneren. Niek.