Vertrek uit Le Puy dus het dal uit zien te klimmen. Na gistenen de stad bezocht te hebben, ben ik helaas genoodzaakt ergens een hapje te gaan eten en hier heb ik eigenlijk een hekel aan, zullen we maar denken. Halftien was ik terug en moest verplicht gaan slapen om tien uur. Dus toen ik mijn eitjes afgegeven had ben ik meteen naar bed gegaan. Een grote zaal met allemaal retraite ruimtes, dit doet me denken aan de Marienburg in Denbosch, waar wij veel vertoefd hebben, nadat mijn eigen moeder gestorven was. Ik ging daar naar toe als mannetje van 5 jaar om de zusters te helpen die bij ons in huis waren. Nu lig ik zelf in zo'n slaaphokje, ik denk een stuk of 12 op een grote zaal, alleen met vrouwen en dat is lachen geblazen, als een van die vrouwtjes begint te snurken en de rest gaat er om liggen giechelen. En ik heb natuurlijk meegelachen, het was echt een mooi schouwspel. Maar nu verder de heuvel op, het dal uit zien te komen, want Le Puy ligt in een Vallei. Het is heerlijk weer en de Weergoden zijn ons goed gezind vandaag. Het eerste plaatsje wat we tegenkomen heet La Roche en de paden er naar toe lopen niet zo prettig, allemaal losse kleine scherpe steentjes, waar je voeten zo lekker van gaan gloeien. Maar na La Roche gaat het boven langs de afgrond naar St.-Christophe Sur-Dolaizon. Waar een leuk kerkje staat maar verder niets te beleven valt, behoudens een kopje koffie wat ik daar kan bemachtigen. Richting Montbonne zijn we al 500 meter gestegen en we gaan hier zelfs naar de 1206 meter hoogte, in het plaatsje Lac de Euf. Oh ja tussentijds kom ik ook nog op een leuk wegje terecht, met alleen modder en ik heb de pech dat ik door de hoge muren die aan weerskanten staan, ik geen kant op zou kunnen. Ik zak iedere keer tot mijn enkels in de modder weg, maar weet na een paar honderd meter een weiland in te vluchten, dat er langs ligt. Ik heb hier nog een fotootje van gemaakt, zodat jullie het kunnen zien. Onderweg kom ik midden in het veld tussen de weilanden een mooi Kapelletje tegen. En dan kan ik het niet laten, om een paar Fotootjes te gaan schieten. Overigens begint mijn blaar onder mijn rechter hak weer op te spelen en ik zal iets moeten doen en anders als een scherp mes heb ik niet bij me. Dus gaat hier na het mes enigszins steriel gemaakt te hebben, letterlijk het mes in, het is niet anders. En gelukkig lucht dat een beetje op. En gaat het de rest van de middag best aardig.  Mijn streven is vandaag een flink stuk te lopen en uiteindelijk zullen het er vandaag 32 km worden. Maar de laatste km naar Monistrol d'Allier, worden geen pretje omdat ik in Rochegude geconfronteerd wordt met een afdaling via de Rotswand en dat is lastig met 18 kg op je rug. Maar gelukkig komen we heelhuids, nou ja met een paar blaren op mijn kleine tenen naar beneden. Je bent verplicht bij de afdaling, met je tenen in de schoenen te gaan staan. En dit heeft gevolgen, maar bij de kleine tenen zijn die te overzien. Na Rochegude daal je nog zo'n 300 meter naar beneden voor je in Ministole d'Allier bent en ik heb de pijp goed leeg. Gelukkig heb ik Gite snel gevonden en wordt nog een gezellig avondje, met een hele boel gasten, die daar ook bivakkeren. Niek