Wakker worden in Saint-Jean-Saint-Maurice  Na een gezellig avondje gehad te hebben viel mijn nachtrust, enigszins tegen. Het vel van mijn blaar was losgelaten en de bovenkant was een beetje ontstoken. Het heeft eigenlijk de hele nacht zitten zeuren en tegen de morgen was het al weer een stuk weggetrokken. Van Bernard had ik wat wondspray gehad en ik heb het goed in weten te tapen. Ook hier weer niets te eten, behoudens wat brood dat ik al zes dagen in mijn tas had zitten en wat boter, met een hard gekookt ei, het was een karige maaltijd. Ook in dit dorp geen supermarkt of bakker. Soms wordt je hier wel een moedeloos van en iedere gelegenheid die zich voordoet om proviand in te slaan benut ik. Maar helaas heb je ook wel eens de pech dat je te laat een dorp binnen loopt en de supermarkt van half een tot vier gewoon sluit. Ik ken inmiddels alle dagen van de week uit mijn hoofd in het Frans, maar heb wat moeite met de willekeur van de Franse middenstand, om hun tent te openen en te sluiten. Ik was van de week bij een bakker, die zijn zaak op vrijdag sloot. Rare tijden!  Natuurlijk was het voor Bernard, lachen geblazen wat ik allemaal hij me had en hij vond 17 tot 18 kilo toch wel erg veel. En dat is natuurlijk ook zo, maar ik speel op safe. Overigens ga ik, als ik thuis ben, de zaak wel weer goed op de rit zetten, gezien het feit dat er onderweg voldoende faciliteiten zijn om te slapen, kan ik best wel iets achter laten en misschien doe ik dat al vanaf Le Puy. Na samen met Bernard koffie gedronken te hebben en alles ingepakt te hebben zijn we ieders, ( na het nemen van foto's ) zijn weg gegaan en die verschillen nogal van afstand en moeilijkheidsgraad. Het eerste deel van de route liep lekker naar beneden, maar al heel snel ging het stijl omhoog en werd de versnelling een paar tandjes omlaag geschroefd. Ik kan het natuurlijk blijven herhalen, maar je zo het zelf moeten zien. Dit deel van Frankrijk is echt een plaatje. En zeker als de temperaturen oplopen. De Gr route loopt weer zigzaggend, langs de doorgaande wegen. En op mijn Google Maps is het maar 150 km naar , maar op de Gr. Route loop je 65 km om. Je loopt dan wel door de leukste dorpjes en wegjes. Eigenlijk begin ik om twaalf uur de pijp bij mij al een beetje leeg te raken en dat is natuurlijk niet goed! Kan merken dat ik een aantal zware beklimmingen achter de rug heb. Dus toch maar even langs de kant van de weg gaan zitten en een hapje eten.  Ook het tweede deel van deze etappe blijft het flink klimmen geblazen, eigenlijk tot er niet meer te klimmen valt en je hoog boven alles uit steekt. Boven is het wel weer makkelijk  lopen en in het plaatsje Dance gaat het weer naar beneden. Mijn maaltijd bestaat die middag uit een handje pinda's en chips, maar in het plaatsje Amoins, heb ik weer geluk en valt er weer wat te eten. Dit hebben ze in Frankrijk wel goed geregeld. Je kunt als je zo'n tentje tegen komt, voor € 12,- goed eten, een voorgerecht, hoofdgerecht, kaas of een toetje na en altijd een klein karafje wijn en natuurlijk een kopje koffie. Je moet wel eten wat de pot schaft, maar daar heb ik niet zo'n probleem mee! Het wordt vandaag geen lange dag en ik denk dat het nog 8 km maar mijn eindbestemming Prommiers is, gelukkig is het gemeente huis open, tenminste er is een schoonmaakster bezig en die weet natuurlijk van niets, maar zo gouw komen ze niet meer van me af. Ik geef de moet niet zomaar op en blijf doorvragen. En met resultaat, want bij de school waar wij naar toelopen, krijg ik een Ambtenaar te pakken, die mij weet te vertellen dat er een gemeente camping zit. En ik een Caravan kan huren voor een nacht. Dus na een biertje gedronken in het plaatselijk café, uit de Biertander, dat overigens best een uitvinding is voor dit soort kroegjes, ben ik doorgelopen naar de gemeente Camping en heb ik voor € 10,- een oude, maar zeer propere Caravan weten te huren voor een nacht. Overigens was hier ook weer niets te eten en was het plaatselijk restaurantje gewoon dicht, ik ben 's-avonds nog wel een keer gaan kijken en er brandde volop licht maar de deur was op slot, dus werd het weer oud brood, met boter en een klein stukje chocolade.  Niek.