niek-op-pad.reismee.nl

Het laatste deel naar Le Puy nog 215 km

Laatste deel naar Le Puy nog 215 km. Toen ik gisteren avond om half tien naar mijn Gite aan de overkant van de straat ging, werd ik weer verrast door mijn medebewoner, ja klinkt misschien een beetje afgezaagd, maar hij lag weer in de huiskamer prinsheerlijk te knorren met het licht uit en de TV aan en aangezien mijn slaapkamer aan de huiskamer grenst heb ik hier nog heerlijk een tijdje van mee kunnen genieten. Overigens ik was bijna vergeten te vermelden dat ik gisteren vanuit Rodez een vlucht naar Charleroi gevonden heb op 14 mei, voor een bedrag van € 6,49 oh ja moet wel bij vermelden dat ik nog € 15,- voor mijn rugzak moet betalen. Het zijn afzetters bij Ryanair, zeker voor een arme Pelgrim. Ik zal binnenkort eens een boze brief naar Dublin schrijven dat dit niet in verhouding is met de prijs voor de vlucht. Overigens moet gezegd worden, dat mijn gastvrouw en mijn gastheer mensen van mijn hard zijn en niet alleen vriendelijk waren, maar ook hun uiterste best deden om het mij naar de zin te maken. Met name mevrouw, die twee turven hoog was, kon je heerlijk mee kleppen, uiteraard in het Frans en af en toe, als ik er niet snel genoeg uit kwam, in het Engels en dat ging perfect. En natuurlijk moesten ze alle twee precies weten wat ik deed en waarom ik de reis aan het maken was. Ik heb van morgen nog even zitten kletsen, met de commerciële eigenaar van een reclamebureau uit Parijs die daar aan het overnachten was. Na afscheid genomen te hebben, ben ik richting La Benisson-Dieu gelopen over een afstand van 21 km. Ik had er de pas goed in en na drie uurtjes lopen kwam ik in het plaatsje Iguerande aan, waar eveneens een Romaans kerk op de voet van de berg ligt, eigenlijk lag het niet op mijn route, maar kon het niet laten om het te bezichtigen , ondanks het feit dat er hiervoor een stevig stukje klimmen moest. Ik heb hier natuurlijk de nodige foto's van gemaakt. Na de brug overgestoken te zijn, ben ik doorgelopen naar La Benisson Dieu en daar ligt me toch een prachtige kerk, magnifiek zouden de Fransen zeggen, echt een plaatje. Eigenlijk is het plaatsje niet meer dan een boeren gemeente van 400 inwoners, met bossen en weilanden, doorsneden door de rivier de La Teysonne. Maar de kerk van de Cisterciezer Abdij, gesticht in 1183 is echt iets bijzonders. Overigens wat apart is, is dat de toren uit de 15e eeuw stamt. Het dak van de kerk is aan de buitenkant, voorzien van verniste pannen, waardoor je een heel kleurrijk geheel krijgt. En aan achterzijde van de kerk, in de nok van het dak, is alles afgewerkt met hout. Eigenlijk onbegrijpelijk dat men in zo'n gat zo'n prachtig gebouw neer heeft laten zetten. De kerk moet in die tijd, al over veel geld beschikt hebben. Helaas zijn er in deze plaats geen overnachtingsmogelijkheden, eigenlijk vreemd met het klooster naast de deur. Maar ja ik krijg wel een andere plaats aangeboden, van een gemeente Gite in het plaatsje Noailly , alleen is het gemeentehuis op de morgen open en wordt ik door een inwoner op de hoogte gebracht, van het feit dat ik op de Burgermeester zal moeten wachten. Dus zit er niets anders op om anderhalf uur te wachten, tot hij komt. Het is niet bepaald een vrolijkt type, na ruim een uur op hem gewacht te hebben moet ik buiten afwachten tot een van zijn ambtenaren de deur van de Gite willen openen. Overigens is dit een heel aardige knul, die mij snel op weg helpt. En hij regelt, bij het plaatselijk restaurant dat ik een hapje te eten krijg. Hopelijk hebben ze daar een Wifi aansluiting. En het geluk is aam mijn zijde, dus ga ik vanavond weer een stukje op mijn blog zetten. Ik heb vandaag van mijn kleine nichtje Marianne begrepen dat het mooi weer gaat worden morgen, dus heb ik de zonnebrand olie uit mijn mij speciale zijvakje gehaald. Wat ik me trouwens wel eens afvraag, als je zo 's-avonds in een restaurantje zit te eten, waar men in hemels naam van leeft? Ik zit hier vanaf zeven uur een er is behoudens ondergetekende geen man binnen geweest of blijven ze weg omdat ik binnen zit? Ja dat zou ook nog kunnen daar had ik nog niet aan gedacht. Een kijken waar de reis morgen naar toe gaat want we hebben de Loire Vallei vandaag verlaten en er komt na La Benisson Dieu, nog een tochtje van 215 km naar Le Puy en volgens mij ligt hier ook een deel van het Centraal Massief, maar ik zou me kunnen vergissen. Als dit wel zo is, wordt het klimmen, maar wat dat betreft ben ik in de Loire Vallei erg verwend geraakt. Het leven is, behoudens een paar blaren heel mooi, ik val af, wat voor mij normalerwijze bijzonder moeilijk is. Mijn geestverrijking neemt door het lopen zienderogen toe en de Fransen zijn mij over het algemeen goed gezind. Ik loop steeds met het idee rond om nog eens een bouwvallig huisje te kopen, wat ik met mijn vriend Bart op zou kunnen kunnen gaan knapen en ik maak mij daar al een hele voorstellingen van, maar hij nader inzien houd ik van Holland, mijn boerderijtje en vooral mijn kinderen, dus deze plannen zet ik maar weer even in de ijskast. Als vrijgezel kan ik ook niet zeggen dat ik op de Franse vrouwtjes val, dus wat blijft er voor mij anders over om terug te gaan naar Nederland, waar ik dan mijn zonden weer ga over denken en die zijn niet gering te noemen. En ik ben ook wel een beetje gek met mijn eigen familie en mijn beste vriendjes. Dus ik kom altijd terug naar Nederland en huur ter zijner tijd wel iets als ik daar behoefte aan heb. Twee weekjes is voldoende dan verlang ik weer naar de Lithoijense klei. Waar ik me ook al op verheug is onze nieuwe aanwinst, tenminste als het goed gaat krijgen we weer een nieuwe hond. Want op onze boerderij hoort gewoon een Hond te zijn, maar ook voor mijn kinderen, die zijn daar gek op. Tot slot rest mij niets anders, dan mijn koffie op te drinken, mij laatste slok wijn naar binnen te werken en mijn bedje op te zoeken. Het gaat jullie goed ! Niek

Reacties

Reacties

Herman

Niek,
Ik geniet van je verhalen. Ontbereringen horen er soms bij, maar wat je schrijft geeft het gevoel dat je relaxed op pad bent. Dat is een heel verschil met vorig jaar. Gisteren een mooie herinneringsdient in Mariaoord. Marij, Rob en ik hebben een steen met ma's naam in een symbolische rivier gelegd. Net als de stroom van het water gaat het leven altijd door. De herinnering blijft. Tot slot een paar regels uit een gedicht dat werd voorgelezen:

Ze zijn ons maar geleend
die vele mooie dingen
die lief, vertrouwd en veilig
ons dageliijks omringen

Het is ons maar geleend
gezondheid, welvaart, leven
en wij pakken het aan
als was het ons gegeven

Stap ze! Manus

tilly en diny

26 April... 1ste maal zonder jullie lieve ma!

Wat een mooi gedicht Herman!

Lieve neven en nichtjes en jullie gezinnen geweldig hoe jullie SAMEN doorleven en met elkaar meeleven in haar - en jullie vaders geest.

Lieve knuffels uit HHW.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!