Een aparte ervaring, dat kun je wel zeggen, om in een opvangcentrum voor daklozen te slapen, maar ook dit hoort bij mijn reis, zoals zoveel aparte ervaringen mijn voetreis doorkruisen. Je had het moeten zien, toen ik met het Roemeense vrouwtje de afwas aan het doen was en gade geslagen werd door haar man, die op afstand waakte. Ik denk dat hij niet van afwassen hield. Wat ook nog een mooi verhaal was, is dat er absoluut geen alcohol geschonken mocht worden, ten minste niet in het bijzijn van daklozen. Ik was hier natuurlijk niet van op de hoogte, maar dit werd mij kenbaar gemaakt toen ik tijdens het eten, een wijntje aan wilde aanbieden uit mijn Veldfles. Als ik al een wijntje wilde drinken moest ik dat maar in beslotenheid doen werd mij verteld. Toen ik 's-avond mijn verhaal zat te schrijven en door diegene die mij naar dit adres begeleid had, aangesproken werd, werd mij nogmaals medegedeeld dat ik eruit gegooid zo worden, als men zag dat ik aan een wijntje zat, maar de beheerder heeft mij aan een glas rode wijn zien drinken en heeft daar geen opmerking over gemaakt, dus volgens mij viel dit wel mee. Maar mijn medebewoner, was er ook niet vies van, want na het eerste glas wijn dat hij van mij gekregen had, is hij nog tweede keer terug gekomen om een glas te halen. Dus hij wilde wel een risico nemen. Hij kreeg pretoogjes toen ik hem het twee glas inschonk en ik vermoed dat hij wel vaker in het glaasje keek. Om half negen stond ik gepakt en gezakt buiten, nu even vlug maar het gemeentehuis om te kijken of daar een Wifi verbinding zat. Al snel had ik hem op mijn scherm, maar vreemd genoeg kon ik er niets mee. Meer succes had ik bij het toeristenbureau, waar het aardige Hollandse vrouwtje mij snel op weg hielp, door mij de inlog ode te geven. Vandaag stond Marcigny het programma, overeen afstand van 25 km maar ik heb zelf het idee dat het veel meer was, maar dit zal wel aan het slechte weer gelegen hebben. Maar met name was het erg koud, het was zelfs zo koud dat ik mijn boter tijdens mijn lunch onderweg niet op mijn brood gesmeerd kreeg, zo hard was deze. De rest van de middag heeft het aan een stuks geregend en ik heb het nu nog steeds koud. Zelfs toen ik onder de deken ben gaan liggen had ik het nog koud. Wat nog wel bijzonder is om aan te halen, is de abdijkerk in Anzy-Le-Duc, het is een kerk met een schip en zijbeuken, een koorbeuk, met zijgangen, een uitspringend dwarsschip en een reeks kapelletjes aan weerszijden van het hoofdkoor.  Deze kerk is gebouwd van gele Mergelsteen. Zoals je het bij ons in Limburg vaak ziet. Gewoonweg geweldig en alles, behoudens de voordeur, nog in oude stijl bewaard gebleven. Het lijkt wel of ik alleen in kerken kom, maar helaas moet gezegd worden dat dit de best bewaarde historische gebouwen zijn en het is met name de techniek die mij intrigeert. Maar vooral ook de eenvoud waarmee deze gebouwen weggezet zijn en de robuuste vormgeving van de stenen. Het is half vier en ik moet nog zeker een uur lopen naar Marciny en ik zit er eigenlijk een beetje doorheen. Kwart voor vijf bereik ik Marciny en ga eerst even bij het gemeentehuis aan, kijken of de dames nog iets voor mij in de aanbieding hebben. Maar ik krijg te horen dat ivm de verkiezingen in Frankrijk alles vol zit, na wat doorvraag werk, zijn er toch nog wat alternatieven. Maar voor ik naar deze alternatieve slaapplaats ga, ga ik ook nog even langs het toeristenbureau en bij de plaatselijke banketbakker, voor een bakkie koffie en een energie bom of beter gezegd een lekkere punt chocolade gebak. Daarna ben ik naar mijn Gite gelopen en dat zag er werkelijk perfect uit, jullie zullen het aan de hand van mijn foto's zien. Ik moet overigens mijn Gite delen met een Fransoos, ik heb het gevoel dat hij voor het eerst buiten zijn dorp logeert en gezien ik hier de gelegenheid  krijg zelf te koken en ook gezamenlijk  met hem te eten, moet ik toch wel kwijt dat sommige Fransen bijzondere mensen zijn. Ik was natuurlijk gewend dat de Fransen beginnen, met de sla en daarna hun hoofdmaaltijd meestal bestaande uitaardappelen of groente met wat vlees, maar dat ze na de kaas en het puddinkje gegeten te hebben overgaan tot de soep, heb ik nog nooit meegemaakt! Na de afwas gedaan te hebben, ben ik in de kamer gaan zitten om verslag te schrijven en onze Fransoos kwam gezellig bij mij zitten. Alleen viel hij na een kwartier al snurkend in slaap en gelukkig werd hij om elf uur wakker en is naar bed gegaan. Ik hoor hem nu in de huiskamer, vanuit zijn slaapkamertje heerlijk ronken. Dus ik denk dat ook maar eens naar bedje ga. Oh trouwens ik moet nog een half uurtje Frans studeren, heb ik me zelf opgelegd, voor het slapen gaan. Niek