Nog een dagje wandelen met mijn Franse vriend. Om zeven uur gaat het wekkertje, nog even een half uurtje lekker nagenieten van mijn bedje, want om 8 uur hebben we afgesproken te om te gaan ontbijten. Zus lief zorgt voor het ontbijt en wij mogen het op eten. Om negen uur zijn Albert en ondergetekende klaar, om te gaan lopen, even nog goed op mijn Google Maps kijken want volgens mij gaan we de verkeerde kant op. Albert heeft een route gevonden richting Anost die redelijk te belopen is en 4 km voor Anost loopt de weg alleen naar beneden. Ik merk dat Albert er meer vaart in heeft, met naar beneden lopen,  maar bij mij gaat het sneller als we naar boven lopen en dat compenseert de zaak mooi. Als het goed is is er in Anost weer wat eten en geld te krijgen. En gelukkig klopt dit, er zit een kleine kruidenier en een bakker en ja hoor een pin-automaat. De zus van Albert is al vooruit gereden met de auto van Albert en heeft al boodschapjes gedaan. Samen drinken we bij een plaatselijk kroegje een Frans bakje slootwater en als blijk van waardering ben ik natuurlijk zo gul om de rekening te voldoen. Als we weer op weg gaan roep ik tegen Albert, ik ben erg blij!  De zon schijnt heerlijk, ik heb weer wat eten, er zit weer wat contant geld in mijn Portemonnee en ik loop hier gezellig met mijn Franse vriend, wat wil een mens nog meer. Misschien een beetje redelijk weg naar Athez, dit gaat minder goed, want zelfs Albert met al zijn kaarten en Franse wijsheid, is de weg op een gegeven moment een beetje kwijt, het geen inhoud dat we zeker een km of 4 hebben moeten omlopen om in Athez te komen. Was ik nu toch maar een beetje eigenwijs gebleven zoals ik altijd ben, maarja ik had het lef hier niet voor. Mijn Gps zei ondanks er geen wegmarkeringen meer te zien waren om naar rechts te gaan maar Albert vertrouwde dit niet, dus toch maar recht door of eigenlijk in een schuine bocht naar links, zodat we bijna weer in Anost stonden. Rond de klok van half een, stonden we in Athez, hier zouden onze wegen scheiden, maar het eerste deel in de middag ging ook voor Albert over GR. Route en het was wel handig om de Gite te gebruiken dit Albert en zijn zus geregeld hadden en deze lag ook net iets verder weg dan de Gite die ik in gedachte had. Een geweldig mooie uitkomst was dat ik mijn rugzak mee kon geven met de zus van Albert en het is maar goed dat ik dat gedaan heb. Want het eerste gedeelte van de tocht ging regelrecht de berg op over een heel smal pad, met alleen maar los liggende keien. Niet bepaald een pretje om hier een half uur over te lopen. Kijk mijn treintje of beter gezegd mijn dieselmotor, is nog niet helemaal warm gedraaid , maar ik voel dat het begint te komen. Na op het bovenste punten van de berg aangeland te zijn gekomen, hebben we samen zitten genieten van de zon en de vergezichten. Deze omgeving is adembenemend mooi en zeker aan te bevelen om eens naar toe te gaan. Maarja wij kennen in Frankrijk vaak maar een einddoel en dat is het zuiden van Frankrijk. De mooiste tijd is in de lente, met allerlei kleur maskeringen. Na een km of 12 door de bossen "gelopen te hebben zagen we een bordje staan van onze Gite ( Gites de Fleurs ) toepasselijke naam voor een Gite waarvan de eigenaar Bloemenkweker is. Er is wel een klein probleempje ik zal,deze nacht samen met mijn Franse vrienden op een kamer moeten liggen maar daar heb ik en ook zij geen problemen mee. Het is lekker druk in onze Gite en naast Albert en zijn zus zijn er ook nog een Nederlands stel en een Franse vrouw met haar dochter te gast. Onze gastvrouw heeft voor de avond een lekkere maaltijd bereid en na het eten zitten we nog leuk er even na te praten. De gesprekken gaan van het Nederlands, in Frans en als we er niet meer uitkomen, schakelen we gewoon over op het Engels. Maar helaas vanavond weer geen Wifi verbinding, ik wordt hier dood moe van. Onze gastvrouw gaf aan dat ze een verbinding had maar deze liep via een adaptor  van de netspanning, die je middels een Rj45 plug in kon pluggen op een gewone computer of laptop. Lastig maar er was iemand die wel blij was en dat was Albert, om dat de Plug wel in zijn computer paste. Hee het leven van een Pelgrim is niet altijd makkelijk. Maar een ding is zeker, ik geef de moed. Niek