Op naar Lac des Settons Na een heerlijke nachtrust, nog even scheren en douchen, maar eerst mij blaren nog even voor een 2e keer doorprikken en voorzien van speciale pleisters en dan op naar het voortreffelijke  Franse ontbijt. Kan er nog steeds niet aan wennen, maar mijn proviand is zeer beperkt en ik denk dat er in dit dorp niet veel te halen valt. Gelukkig kan ik hier met plastic geld betalen, dat is al weer een voordeel, eigenlijk niet zo slim van mij, ik heb vorig jaar toch genoeg ervaring op gedaan om te weten dat je hier bijna nergens kunt pinnen. Wat mij gisteren ook al opviel is dat de eigenaresse niet meer de jongste is, ik schat haar rond de 70 jaar oud maar vanmorgen was ze de vloer van het restaurant aan het reinigen.  Werken houd je jong, want ze ziet er goed uit. Alleen aan haar handen was te zien dat ze jongste niet meer was. Nu nog even afrekenen en kunnen we weer gaan. Kwart overeen en ik heb het meer ( Lac des Settons) bereik. Eerste wat ik ruik is de keuken van een restaurant dat aan het meer ligt. Hier wil ik wel iets meer van weten en niet lang daarna zit ik aan een lekker biertje. Er is wel een Wifi verbinding maar ze kunnen mij de code om een of andere redenen niet geven. Dit heb ik wel vaker meegemaakt, kan zijn dat er een leverancier een apparaat geleverd heeft, waar een Wifi verbinding voor nodig is en dat ze geen besef hebben dat dit voor de gasten wel eens een redenen zou kunnen zijn, om bij een etablissement binnen te lopen om iets te nuttigen. Na een goede maattijd genoten te hebben, trek ik er weer op uit, om het stuwmeer rond te lopen. Dit stuwmeer is tussen 1848 en 1858 aangelegd. De stuwdijk is van Graniet en Cement en je kunt er over heen lopen, hoog is hij ongeveer 20 meter en 267 meter lang. Het is een machtig geheel om te zien en zeker voor die tijd een knap stukje werk. Het revoir meet 360 ha, heeft een omtrek van 16 km en het diepste punt is 18 meter. Het stuwmeer wordt gevoed door de rivier de Cure. Als ik aan de andere kant aan kom kan ik langs het meer oplopen. Eigenlijk zou dit gisteren mijn eindstation zijn geweest, dus vandaag loop ik nog wel een stukje verder richting Athez. Ik heb er de pas goed in en begin weer plezier in het lopen te krijgen, wegen zijn hier een stuk beter en het schiet lekker op. Na een paar km is Grosse al in zicht en uiteindelijk beland ik rond half zes in het plaatsje L'Huis Prunelle en wat wil het toeval, ik vind midden in het dorp een vrije Wifi aansluiting, dus maar meteen gebruik van gaan maken. Het is wel een beetje koud, maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb alleen een probleem om de datum in mijn Blog te plaatsen, de oorzaak hiervan kan ik niet achterhalen, eens kijken of mijn vriend Bart dit kan oplossen. Heel leuk er komen al reacties binnen op mijn Blog van trouwe volgers, altijd leuk om te lezen. Even nog het Email adres van Ome Herman toevoegen in de maillijst, dat had ik hem beloofd.  Het is inmiddels zes uur en het wordt tijd dat ik eens een slaapplaatsje ga zoeken. Kilometers verderop werd er al aangegeven dat er een Gite in de buurt moet zitten dus toch maar even navragen in het dorp? Ik wilde al door lopen naar Athez, maar gelukkig krijg ik van een vriendelijke Fransman te horen dat de Gite in het dorp zit. Op de woning kan ik niets vinden dat aangeeft dat er een Gite zit, dus dan maar even omlopen, rond een grote woning, waar een bus staat met een fiets erop. En ja hoor ik zie een man met een grote grijze baart zitten,  in een grote lege ruimte en warempel het is met Franse loopmaatje van afgelopen  zondag, samen met zijn zus is hij daar aan het overnachten. Zo zie je maar in deze wereld hangt alles van toeval aan elkaar vast. Ik wordt door hem binnen gelaten en hij laat mij de ruimten zien, omdat de beheerder niet aanwezig is. Gelukkig hoef ik niet verder te lopen vandaag, het is mooi geweest. Later komt de beheerder, het schijnt een Gite van de gemeente te zijn en voor een zacht prijsje van € 9,50 mag ik gebruik maken van alle faciliteiten. En als de Pelgrim een goedkoop slaapplaatsje kan bemachtigen is hij altijd heel blij. Het is maar goed dat ik vanmiddag nog een goede maaltijd genuttigd heb, want ook in dit gat valt er weer niets te bikken. Wellicht krijg ik van mijn Franse vrienden iets te eten of misschien blijft er wel iets over? Nou daar hoefde ik me geen zorgen over te maken, ik werd gastvrij uitgenodigd om met hen de avondmaaltijd te delen. De maaltijd, bestond uit stokbrood met een hardgekookt ei, augurken,  Paté zelf gemaakt door zus lief en eigengemaakte pannenkoeken. En last but not least, werd er een heerlijke fles wijn open getrokken, de Pelgrim werd weer eens door zijn Franse vrienden in de watten gelegd. En nog veel belangrijker, was dat alles in de Franse taal ging. Ja we leren dagelijks bij. Albert zoals mijn Franse wandel vriend heet, is er een uit een gezin van elf kinderen, ze leefden een sober bestaan, weinig kleding, water uit de put en geen elektriciteit. Maar ze zijn alle elf goed op hun plaats gekomen. Kijk dit zijn nu de avonden waar ik het voor doe. Uit het niets met mensen die je helemaal niet kent in aanraking komen, dit geeft je een geweldig gevoel. Wat kan het leven van een Pelgrim toch mooi zijn. Niek