De Morvan Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan, het was kwart voor zeven, ik sliep op een kamer met 5 Pelgrims. Twee Fransozen, een Hollander en een Hollander die zijn routes tot zijn achttiende in Frankrijk genoten had. Perfect  Frans sprak,  maar zijn Nederlands was met een bepaalde klemtoon. De snurkers  onder ons vielen mee en ik heb redelijk goed geslapen. Aan het ontbijt  kan ik nog steeds niet wennen, dus toch maar even naar de bakker en de plaatselijke kruidenier om iets in te slaan voor onderweg.  Ondertussen toch nog even naar de Basilique om een Kaarsje op te steken, maar helaas er is een mis gaande en die wil ik niet verstoren. Ik heb beloofd om voor mijn buurvrouw Tekela en mijn  gewaarde vriend Toon Jagers een kaarsje op te steken en dit laat ik niet voorbij gaan. Toon is herstellende een flinke Brongitus en Tekela  heeft een ziekenhuisbacterie opgelopen en ondanks het feit dat ik niet bepaald gelovig ben, ben ik geraakt door de sfeer en het ceremoniële gebeuren tijdens de missen. Eigenlijk probeer ik me hier tegen te verzetten, ik heb niets met het instituut kerk, sterker nog ik heb een grote afkeer hoe de Rooms-katholieke kerk zich opstelt en vind een hele hoop zaken niet van deze tijd, los nog van alle gebeurtenissen en schandalen die door dezelfde kerk in de doofpot gestopt zijn. Maar wat me aangrijpt, is hoe individuele, priesters en nonnen hier Vezelay hun geloof uitdragen, heel bijzonder. Dus stonden er vandaag drie kaarsjes naast elkaar, want natuurlijk kon het kaarsje voor mijn moeder niet ontbreken. Ze heeft heel veel geleden, eigenlijk  onmenselijk en  we hebben er allemaal een flinke deuk van opgelopen. Maar nu snel de route zien op te pikken het gaat vandaag van Vezelay naar Marginy-l'Eglise een afstand van 28 km waar  8 uur voor staat. Ik begrijp, achteraf pas waarom mijn mede Pelgrims deze route niet nemen. De Morvan is een aaneenschakeling van bergketens en dat heeft er vandaag toe geleid dat ik flink afgemat ben. Het was echte afzien en ik was al aan de late kant. Dus een beetje met mijn tong op mijn schoenen, ben ik via Saint-Pere Peirre-Berthuis, Chastellux in Marginy-l'Eglise aangekomen. Onderweg heb ik nog een flink stuk met een Franse wandelaar meegelopen, die samen met zijn zus op de Camping in Chastellux stond. Ik begin er schik in te krijgen dat mijn inspanningen van het afgelopen jaar, met het volgen van de Franse lessen, zijn vruchten af beginnen te werpen. Rond de klok van zes kwam ik aan het Le Marie en ik wilde gebruik maken van de Gites Communale. Deze tip had ik van mijn Franse wandel vriend gehad. Voor het gemeentehuis stil gestaan hebbende, kwam er een aller aardige man rond de zestig naar buiten gewandeld. Hij was degene die mij de weg naar mijn slaapplaats wees en ik werd door hem hartelijk ontvangen met een biertje. Patrick was zijn naam en ik  weet nog steeds niet, wat voor functie hij hier beklede. Patrick spraak Duits, Engels en natuurlijk Frans. Hij schijnt een talen instituut in Parijs te hebben. Ik krijg een verkorte Franse bijscholing van hem gehad en hij ging mee naar het plaatselijk café dat ook als restaurant en supermark diende. Ik kon eigenlijk niet zo goed hoogte van hem krijgen en ik vond hem redelijk opdringerig. Aan de hand van de kaart die ik van hem gekregen heb, kan ik mijn borstje nat maken. Het ziet er erg ruig uit en mijn conditie is nog niet wat het wezen moet. Ik denk dat ik stilletjes aan maar eens mijn bedje ga opzoeken wat ik ben erg moe, dus voor iedereen welterusten en ademain zoals de Fransen dat zeggen. Gr.  Niek