Terug naar Vezelay Vrijdag de 13e eigenlijk niet zo'n goede dag om te vertrekken, maar gelukkig ben ik niet zo bijgelovig. Wat geloven betreft, ik zat vanavond na een ritje van 700 km weer in de  Basilique van Vezelay waar ik vorig jaar op 10 september ingezegend ben. We waren een beetje aan de late kant, na een ritje vanuit Oss van zo'n slordige 700 km.   Vreemd om hier weer in de Cathedraal terug te keren, het mystieke gevoel komt weer terug, als ik naar het gezang van de nonnetjes zit te beluisteren en mijn oor te luister leg, als de priester met zijn preek in het Frans afsteekt.  Een ding is zeker, mijn Franse lessen hebben er toe bijgedragen dat ik in ieder geval een deel, van wat hij in het Frans verkondigd redelijk kan volgen. Ja er is in een half jaar veel gebeurt, ik heb veel mensen teleur moeten stellen, vooral mijn kinderen en dat doet nog het meeste pijn. Maar voor Trudy en mij was  het, het beste om uit elkaar te gaan. We hebben er beide vrede mee en dit gezegd hebbende hoop ik dat onze vrienden en familie hier zich bij neer zullen leggen. Kijk zelf zie je dat het al heel lang slecht gaat me je relatie en uiteindelijk kom je er achter dat je je zelf voor de gek zit te houden en dat een goede broer en zus relatie op den duur, zonder een waarde oordeel er over uit te spreken, wie er nu debet is aan het stuk lopen van deze relatie,  niet voldoende is om een huwelijk in stand te houden. Maar nu even weer iets heel anders, ik ga morgen mijn eerste stapjes weer zetten richting Le Puy, over een afstand van 400 km, ik heb hier 16 dagen voor uitgetrokken, aan de tijd die beschreven staat voor het aantal km dat je per dag aflegt, denk ik dat er wel een paar flinke stijgingen in zullen zitten op dit parcours. Ik zit weer in mijn oude verblijf, dat onderdeel uit maakt van de kerk. Het zit bommetje vol met Pelgrims en eigenlijk had ik al op bed moeten liggen, ten minste ik begrijp dat je om tien uur op bed moet liggen, maar Carla en Bart zijn net naar hun hotel toe gegaan en ik kan het niet laten om toch nog een stukje te schrijven. Ik hoop dat ik weer voldoende inspiratie op kan pakken om mijn trouwe volgers, te kunnen laten meegenieten van mijn avonturen, waar ik zelf zo naar uit zie, met name de mensen die ik nog ga ontmoeten met ieder zijn eigen verhaal, wat soms heel innemend kan zijn, maar vooral liefdevol, wat deze tocht zo bijzonder maakt. Groetjes Niek