Vezelay is een rustiek toeristisch plaatsje in het departement Yonne en ligt op een hoge berg. Het eerste wat mij opvalt als je de Basillique gaat bekijken, is het grote voorportaal van deze kerk, dit heb ik nog bij geen andere Kerk gezien. Ook de winkeltjes in de  hoofdstraat ademen een bepaalde vorm van Charme uit. Klein en leuk ingedeeld, op toeristen ingericht.    En soms begin ik te twijfelen aan onze vorm van perfectie, als ik naar de bare omstandigheden en  het afwerkingsniveau van de huizen hier kijk. Het meest lijken wij Nederlanders, toch op onze de Duitsers, alles keurig en netjes. Als je in de buurt van Vezaley bent, raad ik je aan eens langs te gaan. Het kost je hoog uit twee a drie uur om te bezichtigen, maar het is de moeite waard. Oh en als je eens wilt voelen wat het is om naar boven te moeten klimmen, raad ik je aan om te beginnen in het dorpje Asquins, dat aan de Voet van de berg naar Vezaley  ligt. Vanmiddag heb ik Pelgrim Paul ontmoet, hij is als ervaren loper en al vijf maanden onderweg, vanuit Spanje, naar Belgie. Ik  denk dat ik van Paul nog wel het een en ander kan leren. De GR. Route die ik loop vind hij een route voor dagjestoeristen en hij snijdt hele stukken af. Ik heb hier ook wel eens aan gedacht, echter weerhield mij de gedachte dit te doen, omdat ik er van overtuigd ben, het mooiste van de natuur te moeten missen. Maar ook de inspannningsverplichting die mijn lichaam moet verrichten geeft mij een Kick. Dus kies ik niet voor de makkelijkste weg en geniet er weer van als ik het topje van de meest steile berg weer gehaald heb.  Het is toch een vorm van kastijding, dat je op een of andere manier  genoegdoening geeft! Pelgrim Paul staat om een uur of drie al voor de deur, maar ik kan hem niet binnen laten, alvorens hij, zich in het kantoortje bij de Basillique ingeschreven heeft. Ik bied hem wel aan zijn rugzak achter te laten, want het is een flinke klim naar boven. Het duurt vrij lang, voor  hij terug komt? Blijkbaar gaat het kantoortje pas om vier uur weer open. De pijn die hij in zijn voeten beschrijft komt mij heel bekent voor. Met name de paden met kleine puntige steentjes, waar je een branderig gevoel van in je voeten krijgt en 's-avonds als je in je bed ligt nog van na kunt genieten. Als hij over vieren, weer voor de deur staat, bied ik hem eerst een paar glazen bier aan en hij geeft aan hier voor te willen betalen, op een of andere manier vind ik dat niet prettig! Kijk dat je iemand bedankt, als je iets aangeboden krijgt is heel normaal. Maar er meteen mee aankomen dat je er voor wilt betalen, nee dat vind ik niet gepast. Pelgrims onder elkaar dienen te weten dat een ruime mate van gastvrijheid, een onder elkaar, een onderdeel van je bestaan is geworden. Het is ook de kunst om zo sober mogelijk te leven, ook al brengt dit soms ontberingen met zich mee! Rond de klok van half zes komt mijn Hospita weer om de hoek zetten, het is een schat van een mens en ze brabbelt en lacht maar door. Als ik haar een Glaasje Wijn aan wil bieden, roept ze dat het daar nog geen tijd voor is, maar gaat wel meteen naar de Koelkast om voor  mij een glas Sweps in te schenken. Om halfzeven zijn Bart en Carla weer terug, Bart moet 's-middags een middag slaapje doen. Soms kan ik met woorden niet beschrijven, wat voor liefde je van je medemens ervaart, terwijl je toch een wilt vreemde bent. Er staat eerst een stadswandeling op het programma en we lopen langs de Vestingmuren. Het uitzicht vanaf deze hoogte, richting het dal beneden is prachtig en ik ben blij dat het weer geweldig goed is. Met name voor Bart en Carla, die in Nederland al weken slecht weer hebben gehad en na een reis van 750 km, eindelijk krijgen wat ze verdient hebben. Eten doen we weer buiten op het terras, het lijkt wel hartje Zomer. Jammer dat er naast ons een Amerikaans stel zit te flikflooien met elkaar en zo nadrukkelijk aanwezig waren. Ik dacht dat ik de enige was die mij hier aan stoorde, maar ik begreep na loopt van tijd, dat Bart en Carla zich ook behoorlijk stoorde aan dit stel. Gelukkig waren ze na een half uurtje klaar met hun eten en stapten gelukkig op. Bart kreeg overigens voor zijn hoofdgerecht, dat hij had besteld,  drie Vorken twee Lepels en een Mes. Nou dat moet iets bijzonders gaan worden? Maar uiteindelijk viel dat toch wel mee. Na afloop zij we weer een afzakkertje gaan drinken, in mijn Gastenverblijf en niet te laat naar bed, want mogen wordt ik officieel in de Basillique als Pelgrim Ingezegend. Ik kon mij er nog niet veel bij voorstellen, maar morgen kan ik er iets meer over vertellen. Gr. Niek