Na door Veronique uitgezwaaid te zijn, ga ik eerst op zoek naar de route die ik vandaag moet lopen en ik moet hiervoor een klein stukje terug lopen. Ik weet niet of jullie wel eens vroeg in de vroege ochtend zijn gaan lopen, maar dit heeft iets speciaals. De temperatuur is nog heerlijk, met name op een warme dag en de lucht die je inademt, is heerlijk fris. Onderweg kom ik de Wijnboeren tegen, die de Plukkers naar de Wijnvelden gaan brengen en ook een paar Dames die mij, op een splitsing waar geen aanduidingen staan de wegwijzen. Vrolijk wordt ik toegezwaaid, maar deze dames gaan alleen mensen wegbrengen, ze zien te Sjiek uit om zelf mee het veld in te gaan. Ergens mis ik toch weer een aanwijzing welke kant ik op moet, ondanks het feit dat ik regelmatig naar mijn kaart kijk. Ik weet ook achteraf nog steeds niet waar ik misgelopen ben. Ik heb zeker een minuut of tien staan kijken wat de juiste richting was en uiteindelijk moest ik mijn Google Gps er bij halen, om de juiste richting te kunnen bepalen. Een km of drie voor het plaatsje Villiers-Le-Bois kruis ik de weg waar ik uit had moeten komen, als ik het juiste pad gevolgd had en zit weer op de goede weg. Het is zaak dat ik in het vervolg, eerst de kaart te bestuderen, omdat aanduidingen midden in de velden nergens te vinden zijn en er geen bordjes of bomen staan. Maar het komt ook wel voor dat de bordjes onderweg verwijderd worden, door mensen die het niet begrijpen. Of zelfs moedwillig. In het plaatsje Etourvy houd ik even Pauze, nou ja even, rond de klok van twaalf uur kom ik aan en om kwart over drie vertrek ik weer. De temperatuur stijgt naar 35 graden en ik zit hier heerlijk onder de bomen in de schaduw. En nog belangrijker er zit een Gite tegenover dit Park met een vrije Wifi aansluiting. Maar eerst mijn Veldbedje eens even opblazen en een Uiltje knappen. Ik heb al een tijdje geen telefoonbereik, maar middels mijn iPad kan ik toch weer communiceren.  Ondanks dat ik vrij laat in de middag vertrek, is het nog steeds snikheet. En erger nog ik ben behoorlijk door mijn water voorraad heen en dat geeft mij, met de ervaringen, die ik in het Zuiden Frankrijk heb, altijd een beangstigend gevoel. Net buiten het dorp kom ik een grote Schuur tegen, maar nergens een kraan aan de buitenkant en dan na een km gelopen te hebben, steekt er midden in het veld, een Kraan uit de grond.  Er komt alleen geen drup uit, maar dit is snel verholpen als ik de put die er voor ligt in kruip en de Hoofdkraan openzet. Kijk, dat ik vandaag nog bijna niets te eten heb gehad vind ik niet zo'n probleem, maar water bij deze temperaturen is noodzakelijk. Het is nog een km of negen naar het dorpje Melisey en daarna nog veertien km naar Tonnerre, maar ik het is half zes en het Supermarkje wat hier had moeten zitten is in geen velden of wegen te bekennen. Als ik hier een man in het dorp over aanspreek, begint hij smalend te lachen, een Supermarkt hoe komt u daar bij, er zit niet een een Kroeg. Iets verderop zit wel een Charbre d'hotes, maar hiervan weet ik dat die over het algemeen erg prijzig zijn. Maar toch maar even kijken want het ziet er aan de buitenkant heel erg leuk uit en om deze tijd nog veertien km te gaan lopen lijkt me niet zo praktisch. En weer maak ik de juiste keuze. Een zeer charmante dame van rond de 60 jaar verwelkomt mij en ik heb geluk er zijn nog Kamers vrij. Ik krijg een super de luxe kamer, met een bad en alles erop en der aan, op de eerste verdieping van het er naast gelegen pand. Helemaal gerestaureerd, gewoonweg geweldig. Maar eerst even de was doen, daarna een avond dutje en dan snek de prachtige tuin in die er ligt om mijn reisverslagen te maken. Aan de man die buiten met zijN Vliegenmepper wespen aan doden is vraag ik of er pook een biertje te krijgen is, maar helaas, hier zijn ze niet voor ingericht. Maar een klein flesje witte Wijn en een fles water dat zal wel lukken. En zo zit ik heerlijk ontspannen in de tuin te genieten van het mooie weer en doe mij wederom te goed aan een lekker glaasje Wijn. Om acht uur staat de tafel buiten gedekt en hier nemen nog vijf andere gasten plaats, een man en een vrouw uit Duitsland, mijn gastvrouw Dominique, met haar man Henri en Klöde die ik aanzag voor de man des huizes maar uiteindelijk een vriend te zijn, die over was uit Parijs. Het Duitse vrouwtje, ik schat haar rond de veertig, spraak uitzonderlijk goed Frans en haar vriend of man redelijk. Henri en zijn vrouw Dominique spraken redelijk Engels en Klöde spraak nagenoeg geen woord Engels, maar we hebben elkaar toch redelijk kunnen onderhouden. Dominique had in de keuken redelijk haar best gedaan en het voorgerecht bestond uit, een gevulde Rode Biet, met brood. Het hoofdgerecht bestond uit een Kippenpoot met de nodige groente en was leuk opgemaakt. Henri zorgde voor de witte en de rode Wijn en het is een fantastische avond geworden. Ik moest natuurlijk al mijn foto's en mijn filmpjes van het Wijnplukken laten zien en Klöde haalde alles uit de kast in mijn Mobieltje werkende te krijgen, maar helaas is dit hem niet gelukt. Ik zat alleen met een probleempje, het was voor mij een volslagen verrassing wat ik af moest gaan rekenen en ik had niet al te veel contant geld bij me. Maar ik moet eerlijkheidshalve iets bekennen en dat ik iets met mijn Gastvrouw had, ze had iets moederlijks over zich. Je hebt dat wel eens met bijzondere vrouwen en dat was zij. Maar om tien uur was het feestje afgelopen en ging ieder zijn weg. Ik had het nog best wel een paar uurtjes uitgehouden, maar hen me uiteindelijk aangepast aan mijn gezelschap. Zo zie je maar weer dat een dag geweldig mooi kan lopen. Niek