Vandaag gaat de route van Brienne-le-Chateau naar la loge Chevres een gehucht met ongeveer 20 woningen, maar wel twee Gites. Het is weer stralend weer en gelukkig gaat een deel van de reis door de bossen. Onderweg bij het plaatsje Brienne-laVieille ga ik even de Vissen voeren, met het brood dat ik nog over had, van de dag er voor. Je gooit het in kleine stukjes vanaf de ene kant van de brug en loop dan naar de andere kant om te kijken hoelang het duurt voor dat de vissen het op eten? De stroming neemt het brood mee onder de brug en na loop van tijd zie je dat de vissen bijten. Na een kwartiertje is alles weg. Geen verspilling van voedsel, ik begin het te leren. Vroeger zou ik het weg gegooid hebben. In Dienville even weer een Stempeltje halen ( op zijn Frans heet dat Tampon ) ja ik begin het te leren. Ik denk dat ik de Burgermeester krijg die mijn Sint Jacobuspas aandachtig aan het bestuderen is en hij brabbelt van allerhande dingen die mij niets zeggen. Gelukkig is de, ik denk enige ambtenaar die de gemeente rijk is klaar met bellen en hij weet hoe de vork in de steel zit, dus ik ben weer gered. Na Dienville komt het plaatsje, Unienville en ik loop hier slapend door, met gevolg dat ik iets omloop. Na een minuut of tien gelopen te hebben, kom ik een vreemd kanaal tegen. Op de kaart heet het Canal d'menee. Ik ben er van overtuigd dat er geen boot op zal varen en het alleen gebruikt voor zal worden voor afwatering. Onderweg kom ik in een drop een schattig huisje tegen, ik heb het op de kaart aangekruist, het ziet er een beetje bouwvallig uit, maar op een of andere manier trekt het mij aan. En iets verder op, in het zelfde drop, kom ik de oud baasje langs de kant van de weg tegen. Die mij vriendelijk groet en nog iets zegt, dus loop ik naar hem toe en hij steek zijn hand uit en roept in het Frans, zeker Nederlander! Ja zeg ik, vreemd dat deze man dit zegt, maar ik loop snel door, want ik heb die middag veel tijd verloren met Foto's overzenden in het dorpje Amance, waar ik een vrije Wifi aansluiting, bij de kroegbaas los wist te krijgen. Hij was niet eens op de hoogte dat hij over beschikte. Het is hier een bosrijke omgeving, met veel Meertjes en het laatste stuk naar La Loge aux Chevres loop ik twee en half uur door de bossen. Het tempo ligt behoorlijk hoog, wat drie biertjes allemaal niet of beter gezegd wel kunnen doen.  Rond half zes bereik ik la Loge aux Chevres en hier houdt alle communicatie op. Het is hier zo bosrijk dat er geen straaltje door heen komt. De eerste Gite op de hoofdweg ziet er iets te sjiek uit voor een simpele Pelgrim, dus het wordt het tweede adres en dit is een goede keuze. Ik krijg hier een heel huis ter beschikking, voor € 12,= met alles er op en er aan douche, toilet, keukentje, woonkamer en een bed. De gastvrouw spreekt goed Engels, dus wat wil je nog meer, nou wat meer aanspraak was wel leuk geweest, maar prive en de gasten in de Gite  worden goed van elkaar gescheiden gehouden en haar man doet helemaal zijn mond niet open. Beetje vreemd, maarja als je voor die € 12,= je gasten ook nog moet gaan onderhouden, zal het tarief toch iets omhoog moeten? Het eten wordt vanavond een beetje sobertjes, mijn gast vouw heeft niet met mij gerekend, vlees eten ze zelf niet en brood is er ook niet in huis. Gelukkig heb ik nog een half stok oord van de morgen over en nog een hard gekookt eitje van een paar dagen geleden. En ik krijg uit de tuin van mijn Gastvrouw nog een paar Tomaatjes. Oh ik weet ook nog een fles rode wijn te bemachtigen, dus geheel onthouders zijn het toch ook weer niet. En ter afsluiting, trakteer ik me op een restje Paprika Chips dat ik nog uit Belgie over gehouden heb en nog wel van mijn huismerk Kroky, dus mijn avondje kan niet meer stuk. Overigens gaat de wijn niet op, maar verdwijnt in mijn voorraadkast, lekker morgen voor onderweg. Gr. Niek