Een terugblik na 800 km gelopen te hebben, heeft veel facetten!  Route in Nederland: Alles voelt in Nederland natuurlijk aan. Je kent de mensen en de omgeving eigenlijk niets aparts. Aansprak maken gaat een  stuk beter als in  het buitenland en dit heeft met name te maken met de taal. Maar ook wel de mensen. De wegen zijn makkelijk te bewandelen en je komt er achter dat Nederland zijn mooie kanten heeft. Vooral het Pieterpad, dat ik Limburg veel gelopen heb is de moeite waard. Het Pelgrimsleven is bij veel Nederlanders, in tegenstelling tot het buitenland een begrip en je wordt hierop aangesproken. Mensen zwaaien enthousiast en houden je onderweg aan, meestal zijn dit oud Pelgrims of mensen die betrokken zijn bij het genootschap van Sint Jacob. Belgie: Meteen een wereld van verschil met Nederland en toch zo dicht bij. En ook wel even schrikken van de achterstand, in steden zoals Luik, met name de voorsteden. Eigenlijk wel een beetje beangstigend. Maar naar mate je naar de kern van een grotere stad trekt, leef je weer in eigen omgeving en dit stelt je gerust. Het Maasdal waar ik voornamelijk gelopen heb is ruig. En het is flink klimmen en dalen geblazen. Kruip sluip door heb ik als term gebruikt en ook gevaarlijk om in je eentje te lopen. Bepaalde gedeelten zijn vrij eentonig en je moet soms je eigen weg volgen. Met name langs de Maas lopen, tussen Namen en Dinant is er inspirerend. Ik heb er zelfs aan zitten denken om, dit deel eens met een boot te bevaren. In de kroegjes krijg je makkelijk contact en ondanks alle verhalen over de Wallen, moet ik zeggen dat men erg hulp bereid zijn.  De bossen zijn uitgestrekt en je komt nagenoeg niemand tegen. Voor mensen die bang van aart zijn is het af te raden alleen te gaan lopen. Ja dit deel van Belgie is zeker de moeite waard om eens terug te gaan. Noord Frankrijk: Een wereld van verschil met Nederland, soms gaat het je voorstellingsvermogen te buiten. Een mijn gastheren, een Nederlander die in het Noorden van Frankrijk woont gaf heel typerend weer, hoe de situatie daar hier is. Behoudens de auto en de televisie die ze tegenwoordig hebben, lopen ze ruim 30 jaar achter op ons. Ik kan niet zeggen dat mensen hier onvriendelijk zijn, maar wat de boer niet kent vreet hij niet. Een beetje wat je bij ons in de dorpen in Nederland, bij de oorsprongkelijke bewoners ook wel mee maakt als je van buiten komt. Het land heeft, ondanks dat er een hoop huizen, staan te verpauperen wel charme. Mijn handen jeuken, als. Ik het zie om zaken aan te pakken om iets moois van te maken. Zoveel lege huizen, het is  niet te geloven. Mijn eigen positie: Heeft het gebracht wat ik wilde? Ja en nee. De rust en ontspanning waar ik naar zocht heb ik gekregen. Jammer dat je in je verhalen niet altijd je mening kunt ventileren. Ik zou mijn gevoelens, af en toe de vrije gang willen laten gaan, maar zou hier mensen mee kunnen beschadigen.  De drang om alles in het leven geregeld te hebben, is gelukkig voor een groot deel weg. Tijd en datums doen me niets zo veel meer. Het meeste mis ik mijn kinderen, de hond en mijn vertrouwde omgeving. En natuurlijk mijn familie, vrienden, kennissen en mijn beste vriend Bart, maar die komt gelukkig regelmatig voorbij en heb hem bijna iedere dag aan de lijn.  Als ik sommige mensen in de Nederland aan lijn krijg, die nog in het patroon van het moeten zitten, moet ik oppassen dat ik dit automatisch weer op pik. Ze snappen mij over het algemeen niet, ik moet niets en als ik Santiago de Compostela een maand later haal dan voorzien ( dus niet geplant ) zit ik daar niet mee. Als ik op mijn weg iets tegen kom wat de moeite waard is, om langer te blijven, blijf ik gewoon langer. Ik krijg de indruk dat mijn verhalen redelijk goed gelezen worden en dat mensen enthousiast zijn. De leuke reacties, maar ook de sms'jes en de telefoontjes die ik onderweg krijg sterken mij, in het volgen van mijn tocht. Die op papier er altijd geweldig uit ziet, maar in de praktijk is het toch wel flink aanpoten en je bent natuurlijk nogal veel alleen. De conditie daar is niets mis mee, en soms sta ik versteld te kijken, wat je lichaam na loop van tijd voor prestaties kan leveren. En daarnaast val je behoorlijk af. Ik zit op het laatste gaatje van mijn broekriem maar eigenlijk heb ik een nieuwe riem nodig die veel kleiner is. De innerlijke Rust wordt verstoort door zaken in de prive sfeer en hier ga ik binnenkort iets aan doen, wat al heel lang had moeten gebeuren. En ik zal mijn reis hiervoor tijdelijk moeten onderbreken.  Gr. Niek.