De kortste afstand tussen twee punten, loopt via een rechte lijn, hebben ze mij geleerd en zo denk mijn beste vriend Bart er ook altijd over als hij mij voorrekend,  wat de afstand is die ik de volgende dag moet afleggen. Bart berekend de afstanden via zijn Gps die zijn iets korter dan via de Gr. 654 route. Om een voorbeeld te geven: vandaag vertrek ik van Chavanges naar Breinne-Le-Chateau, de afstand volgens Bart bedraagt 14 km en als ik deze via de Gr. 654 loop 33 km. Maar hier moet wel bij gezegd worden dat ik dan een geweldig mooie route gelopen heb en volop van de natuur genoten heb. Maar ok ik ben van morgen om zeven uit mijn tentje uitgegaan en had het geluk dat er op de standplaats voor Campers een Picknicktafel bij stond, waar ik alles op kon uitstallen. Dus iets voor achten was ik klaar en had ik mijn natte tent achter op mijn Rugzak geboden, het komt hier zelden voor dat je 's-morgens niet vochtig is. Maar in de loop van de dag als het redelijk droog blijf en ik hem regelmatig omdraai, is hij 's-avonds droog. Vanmorgen nog even een paar sms'jes wegwerken, onze tweeling heeft theorie examen gedaan en een van de twee is gezakt. Na ja jammer dan nog maar een keer op, alle goede dingen gebeuren in twee keer zullen we maar denken. Oh als ik thuis kom heb ik begrepen dat de kroeg klaar is, dat is mooi, ik heb op de zaak ook al een Kroeg, die in hoofdzaak door de monteurs gemaakt is en nu ook nog thuis door Jeroen en zijn vrienden. Straks krijg ik van iedereen te horen dat ik een Alcoholist ben. Maarja ze moeten toch iets over je te lullen hebben. De reis verloopt voorspoedig en ik heb er goed de vaart in, mooi. jammer genoeg ben ik vanmorgen weer vergeten een stempeltje te halen, dus dan maar een keertje niet. Ik ga er niet voor terug lopen. Maar een dorpje verderop wordt ik aangesproken, door een heel vriendelijk vrouwtje of ik bij haar wil overnachten, maar daar is het nog iets te vroeg in de morgen voor. Ik krijg op het gemeentehuis, waar ze werkt wel een stempeltje dus mijn dag is weer goed. Het mooiste vind ik als de route door de dorpjes loopt. Ik kan echt genieten van de woningen die daar staan, mooie gevels van natuursteen of vakbouwwerk . En de vuurrode daken, van leisteen. Alleen de afwerking van de Fransen is soms om te huilen, maar wellicht heeft dit ook wel zijn charme. Wat ik me afvraag als ik langs deze huizen loop of er wel Schilders in dit land werkzaam zijn en als ze er zijn moet het in beperkte aantallen zijn.  Ik ben van de week door een dorpje gelopen waar een klein vervallen huisje midden in het veld stond en denk dan bij me zelf, laat ik het kopen en opknappen, samen met Bart, we zijn alle twee verdomde handig, maar later denk ik weer wie wil er nu in dit verlaten gebied wonen. Maar mijn vingers jeuken, om er aan te beginnen. Waar zou zo'n woning aan moeten aan moeten voldoen? 1.  De ligging is het belangrijkste. 2. Er moet wat grond bij liggen en een paar schuren, om te kunnen rotzooien. 3. Het moet geen bouwval zijn. 4. Misschien ook wel handig als het betaalbaar is. 5. Er moet een leuk kroegje in het dorp zijn. 6. Er moet voldoende ruimte voor familie, vrienden en kennissen zijn. Misschien dat jullie mij nog kunnen adviseren wat er aan ontbreekt, ik heb ooit eens een  Leanopleiding gevolgd en daar kwam uit dat met meer personen meestal meer weet als, in je eentje. Vreemd niet? Maar ok ik was geloof ik aan het wandelen of niet? Ik weet alleen niet meer waar ik gebeld en ben, ik begin een beetje te lijken op mijn zwager Andere die heeft hier ook altijd last van!  Oh ja tussen Montmorency-Beaufort en Rosnay-l'Hopital kom ik midden in de akkers, een Hert met twee jonge tegen, maar ze staan stok stijf stil. Volgens mij zijn deze opgezet, dat komt hier wel vaker voor. Maar opeens zijn ze uit mijn blikveld verdwenen. Dus toch geen namaak. Vreemd wat doen deze beesten hier en na loop ga tijd zie ik ze weer in de verte rennen, moeder voorop en de kleintjes volgen. In Charlette-Sur-Voire kom ik nog een vervallen Watermolen tegen, het rad ligt nog tussen de puinhopen van het gebouw. Hierna wordt het lastiger, als ik langs een vrij drukke weg naar het volgende punt moet zien te komen. De vrachtwagens, hoofdzakelijk voor het transport van langbouwgoederen, denderen mij voorbij en dat is niet prettig. Een km of 8 voor Brienne-Le-Chateua, zie ik een Gite met een dame die buiten aan het Schilderen is en het ziet er hier aantrekkelijk uit om te stoppen, maar iets in mij zegt dat ik toch door moet lopen. Want ik heb mijn zinnen op de plaats Briene-Le-Chateau gezet. In Brienne- Le -Chateau ga ik op zoek naar een  slaapplaats, maar helaas is het VVV al gesloten en ben ik aangewezen op een Hotel. Even op de kaart kijken en langs de weg staat een geweldig  mooie afbeelding van een Hotel, volop in de Bloemetjes, die gaat het worden. Bij het Hotel aangekomen, ziet het er iets minder rooskleuriger uit, dan op de afbeeldingen. En de eigenaar, een forse, maar klein gedrongen mannetje roept meteen dat het vol zit als hij onze Pelgrim ziet. Dus maak ik aanstalten om te gaan, maar bij nader inzien bedenkt hij zich en er is toch nog ruimte. Boven gekomen blijkt het een kamertje te zijn zoals bij Oma van Hooren, de moeder van mijn moeder. Ik weet nog toen we nog klein waren, zo'n 45 jaar geleden, dat het er ook zo uit zag.  Maar vooruit maar het bed was schoon en ik val misschien in herhaling, maar ik was te moe om verder te kijken. In Nederland zou niemand dit geaccepteerd hebben, maar vreemd genoeg, zat het Hotel toch redelijk vol. Het geluk wil dat ik ooit voedselvergiftiging heb gehad en ik aardig tegen een stootje kan, want het geen wat ik voorgeschoteld  heb gekregen, kreeg ik 's-avonds maagkrampen van. En ik ben regelmatig naar de WC gemoeten. Maarja wat wil je voor een Salade Tonijnvis, voor €  9,=.  stelletje ondankbare Nederlanders die we zijn. Gr. Niek