Hè gezellig met mijn gastheer zitten kletsen over allerhande zaken. En dan kom je in een slaapkamer terecht wat je niet verwacht had. Naast de Olifanten, een schild met twee speren van alles op kunstzinnig gebied. En niet de vergeten de emmer om in te kunnen piesen, overigens wel met deksel erbij. Heel handig, dan hoef je namelijk niet naar beneden te gaan en na een biertjes is dat toch wel praktisch. Om 8 uur wordt ik wakker en denk ik draai me nog eens om. Ik had al snel in de gaten dat ik hier op een adresje was, wat de moeite waard was om een dagje langer te blijven. En van Jos of zoals de Fransen hem noemen, Joseph had ik begrepen dat hij vandaag niet veel om handen had. Dus om een uur of tien maar eens naar beneden gegaan, om te kijken of mijn gastheer al wakker was. En warempel, Jos was al wakker en stond op het punt eten te gaan halen. Rond een uur of elf stond er een gezond ontbijt klaar en niet te vergeten, met eitjes van de eigen kippen. Na het ontbijt gingen de heren weer even een middagtukkie doen en om een uur of twee ben ik het dorp eens gaan inspecteren en daar was ik snel mee klaar. Ik kan het beter noemen een rondje rond de kerk, want meer was er niet. En natuurlijk een gemeentehuis niet te vergeten. Met een heuse Burgermeester en een stuk of acht raadsleden. Op een bevolking van ongeveer 80 mensen, geen slechte verhouding. Na loop van tijd ben ik voor de boerderij op een bankje gaan zitten en na een half uiertje was Jos ook wakker en hebben we gezellig thee en koffie zitten drinken. Om vijf uur ging Jos zijn dames halen, een stuk of dertig en kreeg ik een show op gevoerd hoe je kippen kunt voeren. De gezagsverhoudingen, bij de kippen is overduidelijk, de volwassen Hanen hebben het voor het zeggen en de jonge Hanen moeten op hun teentjes lopen om iets te eten te krijgen. Maar een ding is zeker, zelfs het kleinste stukje wordt opgegeten. Niets blijf achter op straat. Knap hoe Jos zijn Franse opgevoed heeft.