Het is kwart over acht en het wordt tijd om op te breken. In moet voor negen uur van het terrein af zijn, heeft ze mij uitdrukkelijk verzocht, want haar bazen mogen dit niet weten. De tent is kletsnat van de douw en overal kleeft er zand aan. Eerst aankleden in een heel kleine ruimte en wassen is er van morgen niet bij, ik voel me net een Zwerver. Gelukkig is het roestvrijstaal van de glijbaan droog, zodat ik hier mijn rugzak op kan leggen. Alles moet weer geordend worden en de tent leg ik te drogen op een rotsblok, die in ze zon staat. Helemaal droog krijg ik mijn tent niet, maar net voldoende om hem aan de buitenzijde aan mijn rugzak op te hangen, zodat hij verder kan drogen. Als ik langs de receptie ga is de dame die de leiding had over het restaurant al aan het werk. Volgens mijn rund zij de hele tent. Mooi nu nog even een stempeltje vragen en kijken of ze iets te eten heeft. Ze vraagt na op het bungalowpark of er nog brood over is, maar helaas ik zal het moeten doen met twee appels die ik nog in mijn rugzak heb zitten. Ik kan het niet nalaten om heel vaderlijk tegen haar te zeggen, je had het zeker druk gisterenavond toen ik binnen kwam zetten? Mijn vraag werd meteen beantwoord met ja, dat klopt. Ik zag het aan je gezicht, maar ik ben toch nog dankbaar dat je mij geholpen hebt. Nu vlug richting Hastière en ik lig weer achter met het bijhouden van mijn reislog, omdat ik hier geen verbinding had en ook geen stroom. De weg gaat bergafwaarts het Maasdal in en ik moet over een heel drukke tweebaansweg lopen. Gelukkig kom ik halverwege de rit weer de rood met witte tekens tegen, wel even opletten of ik links of rechts in moet. Maar de weg rechts gaat achter mij omhoog, dus kan bijna niet anders of ik moet rechtsaf. Na een half uurtje lopen ben ik in Hastière en een broodje met een bakje koffie gaat er wel in. Met de zon in mijn rug neem ik plaats op een bankje iets verder op waar ik een vrije Wifi verbinding ontdekt heb. Van een Vlaams sprekende voorbijganger krijg ik te horen dat de pas bij Hermeton, afgesloten is door de bomen die daar omgevallen zijn, dus zal ik een andere route moeten nemen langs de Maas, richting Frankrijk. Zo en nu ga ik opruimen want ik heb vannacht bij een politie man geslapen en die staat om half tien voor de deur in volle ornaat. Niek