Zonder mijn andere broers of zus te kort te doen, heb ik een heel speciale band ontwikkeld met met mijn oudste zus Marij. Het is moeilijk te beschrijven waar het in zit, het heeft te maken met het gevoel of is het toch iets uit het verre verleden? Soms denk ik wel eens dat het te maken heeft met het feit dat ik als kind van een jaar of vier en een half mijn biologische moeder gestorven is en Marij die toe tien jaar oud was de rol als moeder al opgepakt heeft. Als ik soms om mee heen kijk heb ik het bijzonder goed getroffen met mijn broers en zussen. We vormen een hechte familie , overlopen elkaar niet en staan altijd voor elkaar klaar. Met name voor mijn 2e moeder die voor mij eigenlijk mijn eigen moeder is en op dit moment in Maria Oord verblijft, vormen we een hecht blok. Ieder op zijn eigen manier staan ze voor Ma klaar. Ik vraag me wel eens af wat de basis onder deze familie band is? Vandaag had ik een afspraak met Marij in Geleen gemaakt om haar fiets die ik afgelopen zaterdag meegenomen had terug te brengen. Als je bij Marij komt weet je dat je weer in de watten gelegd wordt, maar niet zonder eerst aan een medische keuring onderworpen te zijn. Dus de schoenen uit en eerst een inspectie van de hakken. Je kunt maar beter naar Marij luisteren, want op medisch gebied heeft ze het altijd aan het rechte eind en zo eigenwijs als wij zijn wil je hier nog wel eens aan voorbij gaan. Flink zijn zei Pa altijd, maar het is goed om naar je lichamelijk te luisteren en je verstand te gebruiken, zeker als je nog zo'n slordige 2600 km voor de boeg hebt. En daarna op naar de camping samen met Tobby de hond van Marij die ruim twaalf jaar oud is. Overigens noemen we Tobby meestal bij zijn bijnaam, gewoon Joop, hoe Marij hier aan gekomen is weten we niet? Joop en Marij zijn de beste maatjes en ook al is Joop bijzonder traag, als Marij er aan komt en hij heeft haar een tijdje niet gezien rent hij als een jonge god naar haar wagen. Eigenlijk vergeet ik nog bijna het belangrijkste van de dag te vertellen: ik krijg van Marij bij mijn aankomst in Geleen, voor de reis een Talisman mee. Het is de trouwring van mijn biologische moeder en mijn vader, met de namen erin. Weer een moment van ontroering en het zoveelste teken van onze speciale band. De buren op camping snappen er niets van en een paar Limburgers waar we leuk contact mee hebben op de Camping staan nieuwsgierig naar buiten te kijken en vragen zich af, wie die vrouw nu weer is. Ik leg uit dat het mijn vriendin is en mijn eigen vrouw naar huis gestuurd heb. Hee een beetje vreemd, dit hebben ze nog nooit meegemaakt. Best wel grappig, als je met je zus de auto uitstapt en er staan een paar dames je pontificaal aan te staren wat je nu weer meegenomen hebt. Na het eten van een heerlijke punt Limburgse vlaai en ter afsluiting van een etentje bij het restaurant op de camping vertrekken Joop en Marij om een uur of negen naar Geleen. Weer een mooi dagje. Gr. Niek