Het is kwart over zessen als ik de binnenstad van Sittard verlaat. Nog vier km richting Geleen. Ik denk dat Andre die samen met de hond Tobby het ontvangstcomité vormt een beetje honger begint te krijgen, omstreeks kwart voor zeven krijg ik een telefoontje of hij aan het eten kan beginnen. Ik loop net in de buurt van het Fortunastadion en zie in de Verte Geleen liggen. In de verte neemt Andre een man met een rugzak waar die Geleen in loopt en na tien minuten ziet hij wederom iemand vanaf de Andere kant lopen ook met een rugzak op. Hij constateert dat er wel heel veel mensen lopen met een rugzak op, maar na loop van tijd komt hij er achter dat het een en de zelfde persoon is. Ik was te ver doorgelopen en moest weer terug. Tobby die onderdeel uit maakte van het ontvangstcomité, was in geen velden of wegen te bekennen, maar lag ergens in het hoge gras, uiteindelijk kwam hij toch te voorschijn met veel enthousiastme. Vandaag de 6e dag 34,21 km gelopen van Montfort naar Geleen over het Pieterpad. Het was een zware dag die de moeite waard was. Zoals jullie op de foto's kunnen waarnemen, wordt ik door Andre middels een voetenbadje in de watten gelegd. En dan nog de bonsalade, waarvan de naamkeuze ik in een later stadium als ik in Frankrijk loopt meer tekst en uitleg zal geven, maar ik kan er nu nog niets over prijsgeven. Marij die tot half tien in het verzorgingshuis in Beek dienst heeft komt om tien uur thuis, bij het zien van mijn hakken, wordt door Marij de bezorgdheid uitgesproken hier voorlopig een aantal dagen niet al te veel op te lopen en zodoende neem ik het besluit morgen met de fiets naar het Geuldal te vertrekken, om op 31 juli vanuit Geleen samen met mijn zoon naar België te trekken. Zuster Marie neemt de nodige medische maatregelen, om erger met mijn voeten te voorkomen, voor dat het gaat ontsteken. De blaren worden met een steriele naald, met enige moeite door de eeltlagen doorgeprikt en vakkundig met Jodium gereinigd, om daarna vervolgens leeggedrukt te worden en met tape afgeplakt. Gr. Niek