Onder het mom “ Het roer gaat om “ start ik zondag 17 juli as., vanuit mijn woonplaats Lithoijen mijn voetreis van 2800 km naar Santiago De Compostella.

Regelmatig krijg ik de vraag hoe kom je tot zo’n besluit? Is er iets mis met Niek? Nou nee, maar er is afgelopen jaar wel wat in mijn privéleven gebeurd dat mij aan het denken heeft gezet en erin heeft geresulteerd dat een droom, die ik al jaren koester, werkelijkheid gaat worden.

Het begon allemaal 14 jaar geleden toen de plaatselijke kastelein met zijn hondje op een dag besloot zijn kroeg achter zich te laten en er op uit te trekken. Dit heeft mij toen al geweldig geïnspireerd. Jaren later kwam ik een ondernemer uit een naastgelegen dorp tegen die ik kende en die in 2005 de tocht gelopen had. Hij was met zijn nieuwe Spaanse vlam, die hij onderweg daar naar toe opgeduikeld had. Op 7-7-2007 traden ze in het huwelijk, beiden als pelgrims verkleed. Onlangs heb ik hem bij mij thuis eens uitgenodigd om wat ervaringen uit te wisselen en het werd een laat avondje.

Even schrikken van de opmerking “ je wordt er een heel ander mens van!” maar ja, ik ken mezelf en denk dat ik nuchter genoeg ben. Ik houd niet zo van het spirituele of beter gezegd zweverige gedoe en beschouw mezelf als een No nonsens man. Niet lullen maar poetsen was het motto bij ons thuis en mijn moeder zei altijd: “ zeikers worden gemaakt en niet geboren!”

En als je dan het besluit genomen hebt om 4 maanden te gaan trekken, niet wetende waar en hoe je ’s avonds aan een slaapplaats komt, en je gezin moet uitleggen, of beter gezegd zoals ik gedaan heb voor het blok hebt gezet om een klein reisje te gaan maken, dan heb je toch wel het een en ander uit te leggen.

En hoe gaat het dan met de bedrijven? Gaat alles zonder mijn inbreng wel gewoon door? Wat het laatste betreft had ik de mazzel dat ik op 4 maart jl. mijn installatiebedrijf Muller van Engelen installaties BV over heb kunnen doen aan DGtC.

In het management van Van den Broek, HS en van Oers zitten geweldig goede mensen die van mij het volste vertrouwen hebben dat de zaak in goede handen is.

Dus nadat ik Trudy, mijn vrouw, had kunnen overtuigen (wel met enige pijn en moeite) en mijn kinderen beloofd had me medisch te laten keuren, kreeg ik het verlossende woord: zij gingen akkoord met mijn voornemen te gaan lopen.

Ja, en hoe nu verder? Ik liep met mijn beste vriend Bart al regelmatig hele stukken in de bossen dus de stoute schoenen aangetrokken en flink gaan oefenen.

Een gedegen rugzak gekocht en allerhande outdoor attributen aangeschaft om zo licht mogelijk te lopen. Een tweepersoons tentje van 940 gram, een slaapzak speciaal op lengte en geschikt voor 4 graden onder nul; je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het aangeschaft om mijn reis zo comfortabel mogelijk te maken. Aan het materiaal zal het niet liggen als ik het niet zal halen, misschien wel aan het gewicht want ik zit inmiddels al op zo’n 13 kg.

En dan de vraag wat kom je op je weg allemaal tegen en wat voor informatie is hierover gepubliceerd? Dus maar eens het web op en kijken wat er te koop is. Al snel kwam ik op de site van het genootschap van Sint Jacob in Utrecht terecht en een week of twee geleden ben ik hier op een maandagmiddag eens naar toe geweest om me goed te laten informeren.

Ik werd ontvangen door een oude Pelgrim die de tocht een aantal jaren geleden ook vanuit Nederland met een vriend gelopen had. Overigens loop ik, behoudens dat ik een weekje met mijn zoon Jeroen door België loop, de gehele tocht nagenoeg alleen. De reden van mijn bezoek was ervaring opdoen en kijken wat er aan informatie voor handen is. En natuurlijk mijn Credential (geloofsbriefje) ophalen, dat mij toegang zal verschaffen bij overnachtingen in de herbergen, kloosters, Gites en Refugio’s. Leuke en ook bruikbare tips, zoals als je in de Pyreneeën aan komt kun je je tentje wel naar huis sturen want vanaf daar heb je in ieder dorpje wel een slaapgelegenheid. En: neem ook wat wasknijpers mee en een touwtje om je was op te hangen. Of: zorg ervoor dat je kleding goed in het plastic verpakt zit in je rugzak, want de regen trekt overal doorheen! Natuurlijk hebben ze me zitten uitlachen om wat ik allemaal meenam. Maar ja, wat is nou 13 kilo als je van plan bent zo’n 20 kilo af te vallen, en reken er maar op dit gaat gebeuren als je dagelijks zoveel loopt. Dus over de hele reis bekeken lever in ruim een rugzak in!

Ook kwam ik met een mooie oude landkaart van 5 verschillende routes voor het thuisfront terug en een lading aan reisboeken in het Nederlands, Duits en Frans die me de weg wijzen naar Santiago, en een geweldige beschrijving van de laatste 850 km in Spanje, verdeeld in 36 etappes, gelukkig in het Nederlands. En last but not least, mijn Sint Jacobschelpen: een van metaal en een echte uit de zee! Je draagt zo’n schelp aan de achterzijde van je rugzak en gebruikt dit als herkenningsteken. Soms gaan hierdoor deuren open en word je langs de route aangesproken door mensen die ermee bekend zijn.

Ja, en zo zoetjes aan begint het er toch echt van te komen en moet ik, voordat ik ga, nog honderd op een hoop zaken regelen, dus nog even doorpezen. En, oh ja, ook nog even de juiste keuze voor mijn webblog maken; mag niet te commercieel zijn en bij voorkeur niet voor Jan en alleman bestemd. Met name wat het laatste betreft vind ik dat er reizigers zijn die wel erg veel persoonlijke zaken op hun reisblog zetten.

Middels mijn reisblog zal ik de geïnteresseerden op de hoogte houden. Ik zal helaas niet altijd kunnen reageren op jullie reacties, dit zal met name afhangen van de hoeveelheid vragen die ik krijg.

Groetjes Niek.

P.S. Joyce Vullings zal gedurende mijn reis mijn mailbox bijhouden en indien nodig de informatie doorsturen naar mijn nieuwe mailadres, welke ik dagelijks zal uitlezen.

Mobiel ben ik bereikbaar, echter zal ik niet altijd opnemen en is het daarom verstandiger een sms te sturen.